St. Hubertus-Messe Jagd- und Waldlieder für Männerchor

Karl-Heinz Walter (1929-1987) nawiązał we Mszy św. Huberta do starej XV-wiecznej formy posługując się współczesnym językiem muzycznym. „Msza niemiecka z rogiem myśliwskim na chór męski, cztery waltornie i organy” zbudowana została z pięciu części wchodzących w skład tzw. części stałych – ordinarium missea. Każda z nich, oprócz Sanctus (Święty), poprzedzona jest przynajmniej jednym sygnałem. I tak Kyrie rozpoczyna „Apel na łowy” grany na Plessie, po czym chór śpiewa „Panie przybądź, Chryste przybądź”. Gloria – „Chwała na wysokości Bogu” poprzedzona została „Powitaniem”, „Wezwaniem pomocy” oraz „Powitaniem”. Część czwartą intonuje trębacz sygnałami: „Całość”, „Naganka naprzód”, „Całość”, a ostatnie cztery dźwięki przejmuje waltornista rozpoczynając Benedictus. „Koniec polowania”, a zaraz po tym wyśpiewywane przez chór słowa Jana Chrzciciela „Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata” oznajmiają, że nadeszła ostatnia stała część mszy - Agnus Dei. Sygnały łowieckie wykonywane na rogu myśliwskim stanowią strukturę melodyczną będącą podstawą poszczególnych części mszy hubertowskiej. Jest to swoisty hołd złożony gregoriańskiej tradycji cantus firmus (śpiew stały). „Jägerlied” (pieśń myśliwska) – szczególny rodzaj pieśni, w której autor ukryty pod postacią myśliwego, ubiega się o względy dziewczyny występującej jako zwierzyna. Używa do tego celu wszelkich łowieckich sposobów. „Jägerlied” tworzył Robert Schumann (1810-1856), jeden z głównych kompozytorów reprezentujących niemiecki romantyzm w muzyce. Również w tej samej formie muzyczno-łowieckiej ekspresji wypowiada się współcześnie żyjący twórca Gus Anton (1938).