Höfische Jagdmusiken

Około roku 1680/82 hrabia Anton Sporck sprowadza do Czech rogi francuskie, wysyłając równocześnie do Paryża dwóch swoich myśliwych, aby nauczyli się grać na tych instrumentach. Od tego czasu polowaniom par force zaczęła towarzyszyć muzyka francuska, a z czasem muzyka rodzimych kompozytorów: Antona, Koželuha, Vajvanowskiego. W latach osiemdziesiątych XVII wieku w repertuarze czeskich pikerów znalazła się Arie Bon Repos czyli Aria św. Huberta. Przypuszcza się, że kompozycja ta wyszła spod pióra markiza M. A. de Dampierra. Rozpowszechnił ją działający na zamku w Łysem nad Łabą Antonin Tobiasz Seelemenn (1673-1726) – kompozytor i organista hrabiego Spocka, a także twórca kilku utworów o tematyce łowieckiej. Melodia i tekst w języku francuskim umieszczone zostały na rycinie przedstawiającej polowanie par force na daniela Michaela Henricha Renza z 1723 roku (jeden egzemplarz znajduje się w miejskim archiwum w Dreczinie). Aria św. Huberta wykorzystana została przez Jana S. Bacha w Kantacie sielskiej BWV 212 i umieszczona w partii rogu myśliwskiego in G. Austriacką dworską muzykę łowiecką reprezentują Josef Schantl (1841-1902), Anton Wunderer (1850-1906) oraz Karl Stiegler (1876-1932). Ci wybitni waltorniści wiedeńskiej filharmonii i opery byli również członkami kwartetu waltorniowego prowadzonego przez J. Schantla. W repertuarze zespołu znajdowało się wiele utworów szczególnie austriackiej i niemieckiej muzyki łowieckiej, którą często wykonywano na rogach naturalnych.