Rogi francuskie zwane trompes de chasse od czasu markiza de Dampierre stanowią ostatni etap w rozwoju rogu myśliwskiego. Zbudowane ze stożkowego profilu rurki o długości ok. 4540 mm zwiniętej w 3 lub 3 i 1/2 zwoju mają średnicę ok. 40 cm. Posiadają 16 stopniową skalę naturalną ( Plessy mają tylko 6 dźwięków naturalnych), a w najwyższej oktawie mogą realizować skalę diatoniczną. Charakterystyczny „bzyczący” dźwięk jest wynikiem stosowania do jej budowy cienkiej blachy, jak również używania specyficznego zadęcia znacznie odbiegającego od stosowanego przy grze na Plessach i rogach parforce. Podstawową techniką gry jest „force” czyli granie siłowe. Natężenie dźwięku może przekraczać nawet 100 dB i być słyszalne ponad 1 km. Inną znacznie trudniejszą technikę gry stanowi „radouci” czyli granie łagodne, ciche o kantylenowym charakterze. Ten rodzaj lirycznego brzmienia znakomicie współgra z organami, fortepianem, orkiestrą kameralną czy męskim chórem. Charakterystycznym elementem trompe de chasse jest czarne wnętrze czary głosowej, które zapobiega odbiciom promieni słonecznych, mogących oślepiać podążających za trębaczem jeźdźców lub płoszyć konie.
kompozytor: Gaffet, Leroux,S.Bertrand, H.Heinrich,F.Schubert,C.M. v.Weber, J.Cantin i in.